Columns

Het is verbijsterend hoeveel minachting de Fransen in drie simpele woordjes kunnen verpakken.Voor een zekere generatie van Franse keldermeesters zijn zogenaamde ‘vins de cépages’ – wijnen gemaakt van slechts één druivenras – het vineuze equivalent van fast food. In Frankrijk worden cépagewijnen doorgaans afgedaan als een poging om Nieuwe Wereld wijnen aan deze kant van de grote plas na te apen. ‘Waarom zou je junk food willen eten als er ook een driegangen maaltijd op de kaart staat?’ vroeg een wijnmaker uit Bordeaux me onlangs op retorische toon.

Eenzelfde hooghartige houding valt de meeste vin de pays ten deel, die voor een groot deel gemaakt zijn van solo rassen. Vergeet echter niet dat de meeste top appellations in de Elzas, Beaujolais, Bourgogne, de Loire en de Noordelijke Rhône ook gemaakt zijn van één ras. Denk aan Meursault (chardonnay), Côte-Rôtie (syrah), Sancerre (sauvignon blanc), Coteaux du Layon (chenin blanc), Saumur-Champigny (cabernet franc) en Moulin à Vent (gamay). De lokale wet verhindert echter dat het druivenras op het etiket wordt gezet, dus de gewone consument heeft geen idee.

Het plaatje in de Languedoc is echter wat genuanceerder. Sommige van de beste vin de pays zijn tegenwoordig ook blends en het verschil in kwaliteit tussen een goede vin de pays en een zuidelijke Rhône-wijn (ook al heeft die een officiële appellation) is langzaam maar zeker aan het vervagen. De regels voor een appellation zijn strenger, zeker, maar strenger is niet hetzelfde als beter. Sterker nog, producenten van vin de pays hebben meer opties in de wijngaard en wijnkelder en kunnen daardoor soms beter wijn maken. Ik drink liever een goede vin de pays dan een middelmatige appellation contrôlée. Sterker nog, vin de pays zijn doorgaans betrouwbaarder en bieden veel meer waar voor je geld. Met name in de prijscategorie onder een tientje.

Het is niet mijn intentie om appellation wijnen af te doen als minder want ze kunnen fenomenaal goed smaken, maar ik wil hier graag een punt maken voor wat betreft de enorme vooruitgang die vin de pays het afgelopen decennium hebben gemaakt, zowel in het zuiden van Frankrijk, als in de Loire en de Gascogne. Ook is de diversiteit groter dan ooit tevoren. Producenten als Camplazens, Vignoble Guillaume, Tariquet, Domaine Paul Mas, Laurent Miquel, Lurton, Domaine de Pellehaut en Producteurs de Plaimont zijn allemaal voortreffelijk. Als ik een producent in de Nieuwe Wereld was, zou ik me hierover zorgen maken.